The Papers In This Volume, Presented At A Seminar Organised By The Gurukula Kangri Viswavidyalaya, Offer A Kaleidoscopic View Of Myriad Aspects Of Himalayan Eco-System Like Causes Of Its Degradation, Impact Of Hydroelectric To Deforestation And Role Of Wild Life. The Deliberations Also Highlight The Relevance Of Vedic Philosophy In Conserving The Fragile Himalayan Eco-System.

One of the most tantalizing questions about the interpretation of Quantum Theory is the objective vs. subjective meaning of quantum states. Here, by focusing on a typical EPR experiment upon which a selection procedure is performed on one side, we will confront the fully epistemic view of quantum states with its results. Our statement is that such a view cannot be considered complete, although the opposite attitude would also pose well-known problems of interpretation.

Some people have supposed that utility is good in itself, non-in-strumentally good, as distinct from good because conducive to other good things. And in modern versions of this view, utility often means want-satisfaction, as distinct from pleasure or happiness. For your want that p to be satisfied, is it necessary that you know or believe that p, or sufficient merely that p is true? However that question is answered, there are problems with the view that want-satisfaction is a non-instrumental good. (...) What if you want something only because you have a false belief? What if the time at which you want that p is fifty or five hundred years before the time to which p itself refers? To meet these difficulties, qualifications have to be introduced, and much has been written about how exactly these qualifications are to be framed.1 There is however what may be a rather more serious objection to the view that want-satisfaction is a non-instrumental good, or rather to the combination of that view with the principle that it is sufficient for your want that p to be satisfied simply that p is true. The objection is that this combination forces you to give undue weight to the mere acquisition of desires when you come to make judgements about changes in the value of things. It forces you to say that for any true proposition p, which initially you do not want to be true, your mere acquisition of a desire that p will, other things being equal, make the world better. Non-instrumental value can be increased merely by multiplying desires, even though everything else remains the same. Surely, however, improving the world is not as easy as that. (shrink)

Several of the treatises and lectures that make up the Hippocratic corpus begin with more or less extended statements about the physical composition and operation of the world at large, and approach the study of human physiology from this angle. We see this, for example, in De Natwra Hominis, De Flatibus, De Carnibus, De Victu; it was the approach of Alcmaeon of Croton, Diogenes of Apollonia, and according to Plato of Hippocrates himself. The work known as De Hebdomadibus would appear (...) to be a prime example of the type. The first twelve chapters are cosmological. They are dominated by two ideas: that everything in nature is arranged in groups of seven, and that the human body is constructed on the same pattern as the whole world. In the later part of the book we pass to the subject of fevers, their causation and treatment. But as Roscher observed, the cosmology and the pathology do not belong together. (shrink)

The total and the sharp character of orthodox quantum logic has been put in question in different contexts. This paper presents the basic ideas for a unified approach to partial and unsharp forms of quantum logic. We prove a completeness theorem for some partial logics based on orthoalgebras and orthomodular posets. We introduce the notion of unsharp orthoalgebra and of generalized MV algebra. The class of all effects of any Hilbert space gives rise to particular examples of these structures. Finally, (...) we investigate the relationship between unsharp orthoalgebras, generalized MV algebras, and orthomodular lattices. (shrink)

Résumé : Le PPBS a été conçu comme un instrument destiné à ceux qui décident de l'allocation des ressources publiques : il doit leur permettre de prendre de meilleures décisions. S'il est très difficile de repérer et de juger les choix que le développement du système a inspirés aux Etats-Unis, il n'en est pas mains certain que ses résultats tangibles sant maigres car la masse des anciens programmes, principale source potentielle de moyens nouveaux, n'a guère été remise en question.La valeur (...) intrinsèque du PPBS ne peut être mise en cause. Ce qui doit l'être, c'est la lenteur de son développement, qui demeure peu avancé. Cette lenteur s'explique, car le système ne peut produire des fruits dans une terre stérile qu'on n'a pas préparée.La brutalité et les maladresses de l'opération déclenchée en 1965 dans le gouvernement fédéral américain ne pouvaient que renforcer la résistance au changement et retarder, sinon compromettre, le succès final. Les perspectives demeurent heureusement favorables, puisque la nouvelle administration ne semble pas décidée à faire machine arrière et que les Etats et Villes ont démarré sous de bien meilleurs auspices.La principale conclusion qu'imposent les expériences américaines est que toute juridiction intéressée par le PPBS doit impérativement développer, de la façon la plus générale, la volonté d'instaurer le système et s'assurer les moyens de le faire. C'est dire qu'il est peu sage d'engager la bataille sur tous les fronts à la fois : il faut tenter des percées. Mais c'est dire aussi combi en l'information et la formation sant essentielles. A cet égard, l'installation généralisée de certains éléments du système, à savoir la structure de programmes et le budget-programme, loin de présenter des inconvénients, peut constituer un excellent exercice en dehors de son utilité directe pour le preneur de décision. La bataille en cause est surtout celle de la conviction: l'outil est prêt, il est bon, encore faut-il que l' ouvrier accepte de s'en servir.Samenvatting:Planning-programming-budgeting werd ontworpen als een instrument voor diegenen die beslissen over de toewijzing van de overheidsmiddelen.Dit instrument moet de beslissers in staat stellen betere beslissingen te treffen. Het is niet makkelijk deze beslissingen op te sporen en te beoordelen welke in de Verenigde Staten getroffen werden onder invloed van de ontwikkeling van deze systeembenadering. Toch is het met vrij grote zekerheid te stellen dat de tastbare resultaten gering zijn omdat de veelheid aan oude programma's die tenslotte toch de voornaamste potentiële bronnen zijn van nieuwe middelen, nooit werden aangevochten.De intrinsieke waarde van PPBS kan daarom evenwel niet worden genegeerd. Wat wel dient aangeklaagd is de traagheid van zijn aanslepende ontwikkeling. Deze traagheid is te verklaren door het feit dat het systeem slechts vruchten kan afwerpen zo het ingeplant wordt in degelijk voorbereid terrein.De brutaliteit en de onhandigheden bij de operatie die in 1965 werd ingezet in het amerikaans federaal overheidsbestel konden niets anders dan de weerstand tegen de verandering versterken en afbreuk doen aan het uiteindelijk slagen van het systeem. Gelukkiglijk blijven de vooruitzichten gunstig want de nieuwe beleidsvoerders sinds de presidentsverkiezingen, blijken ermee te willen doorgaan en de staten en lokale overheden zijn ermee van wal gestoken onder veel betere omstandigheden. Het doorslaggevend besluit uit de amerikaanse ervaringen terzake is wel dat elke instantie welke belangstelling heeft voor PPBS, nodig moet op zo breed mogelijk vlak de wil doen groeien om het systeem te ontwikkelen en er ook de nodige middelen toe ter beschikking stellen. Dit betekent tevens dat het weinig aan te bevelen is de strijd op alle fronten terzelvertijd aan te binden maar wel geleidelijk doorbraken te verwezenlijken. Dit brengt dan evenwel ook met zich dat informatie en vorming essentieel zijn bij deze strategie. In dit verband moet dan ook gezegd worden dat reeds het invoeren van sommige deelementen van het systeem, zoals de programmastructuur en het programmabudget, voor de beslisser nuttig kan zijn voor zijn persoonlijk inzicht en vorming.De te voeren actie dient nog slechts te worden toegespitst op het overtuigen van de verantwoordelijken. Het instrument is immers gebruiksklaar en degelijk, er is alleen nog het wachten op de wil van de gebruiker dit instrument ter hand te nemen. (shrink)